Yeniden Yaş Otuz Beş!
Şimdi
Yeniden yaş otuz beş!
Kalan ömrün
Yarısını bitirdik...
Ortasından başladık taa
En başını yitirdik...
Bilemedik söylenmeyeni
Göremedik görülmeyeni
Suyu zaman gibi
Ateşte erittik...
Farkında olmadan giydiğimiz
Ateşten gömlekti
Karlar da yağmaz oldu
gözlerim
Aynaları bile düşman ettik...
Doğarken sertti taşlar
Bir kaşık suda boğulduk
Ne yapacağımızı bilmeden
ateşte
Yüzlerce yüzü çizdik...
Baharlar küsüp gitti
Uçuşan kuşları da yaktık
Gönül bahçeleri rüyalarda
Ölümü
şah damarlarımıza diktik...
şimdi biz
yeniden otuz beş yaşında
bir muştu bekleriz
taht misali
bıraktığın o musalla taşında...
Bülent Özdemir
Bülent Özdemir
|