Acabalar hep mi hiçe gider...
bir gölge kara basan
derin
sessizlik...
acıtır k/ulak z/arını
algı ötesi yürür yeşilden maviye
bir avuçta eriyen ak tanesi
tek nefes
erken öten uslu çalıkuşu
bir uluma
çam kokusu yitik beyaz örtüde
göz kapaklarını yırtmakta
ayaz
süzülür içten dışa sıcak korku
tek girişli mikrop yuvası
kaderin düğüm noktası
yürekten atılan adım kapı y/önü
aklım içerde
kırık saksıya saçtığım tohum
yeşil filiz verir mi?
7/4/7
Zeynep Tavukçu
|