Bir nefes versem yıkılacak
gömülmüş pembe bir beden
ak çarşafı dağınık bir yatağa
bilinçsiz hareketsiz yatıyor
küskün kış güneşi
küskün fuzuli aynalar
gölgelerin hakimiyetinde çökmüş
kirpikler kapalı gözde bayram
bedene sarınmış battaniye
kırışmış fikirleri fikirlerle sevişirken
isimler geçiyor belli belirsiz
dökülüyor dudaklarına dil oynamasız
odak yok nokta yok
şeritlerde yazılı fırtına üşütüyor
patikli ayakları buz kesmiş
rüzgarın uçurduğu takviminden
kurumuş bir kaç parça yaprak
esrik ve devrik cümleleri dolanıyor
sararmış listeye yine yeni eklemeleri
rüya yok düşü yok
üstüne bir duble rakının esareti düşünce şarap tadında
gecelik
izleri ıslak yastığa akıyor
zaman akıyor
salyası akıyor
23/2/7
Zeynep Tavukçu
|