Künyemi Sen Bul Yolcu!
hancıda hasret ayaz,
üşürken ten
isinde demler alevi
boğar kendini –yoksun-lu hücrelerde
sızar içinden
doludizgin bin yıllık umut
bir o kadar enkaz toz duman varken
ara! ! !
künyemi sen bul yolcu!
bir seher erken.
boy verme deminde kır çiçekleri..
vakit, leylakların leylaklaştığı,
ayaz sürgününden kuşların,
çoktan döndüğü vakit.
çevril gittiğin mevziden
ben yana doğrul
beni bul!
hasret,
siyah ıslık çalan *******
göçük bir dağ şiirlere akış
tükendi yalnızlık fiillerinde fer
bir cüzamlı hasta kadar
fısıltıda günlüğüm
ön yüz dön umudu yazar
arka yüzü göç yolu
alıp salamam düşlerimi bu yüzden
hep ayrı yere giden yolcu
hancıya bir selamlık dur!
yine bir gül!
yeter!
Nevin Kurular
|