Anlayacaksın
Parıltılı bir Başkent’in lacivert karanlığında,
Aç pencereni bak göklere, çoban yıldızını göreceksin.
Sen tatlı bir uyku beklerken sıcak yatağında,
Sana gönderdiğim aşk melekleriyle konuşacaksın.
Sevda şarkılarını ay ışığında mırıldandığında,
Yıldızlardan sesinin bana döndüğünü hissedeceksin.
Gülistanıma ektiğim aşk tohumlarında,
En güzel çiçeklerden taçlar bulacaksın.
Yokluğumda kan ter içinde gördüğün her düşünde,
Senin için yaptığım en güzel bestelerimi duyacaksın.
Seni, beni, biz yapacak sır için elindeki çiçeğin tacından,
Sabırla kopara kopara sonunda seviyor diyeceksin.
Sımsıcak bir tebessümle beklediğin her gününün,
Ondört Şubat sevgililer günü olmasını isteyeceksin.
Seni seviyorum diyebilmenin hazzını yaşarken,
Dikeni alınmış taze bir gül goncası bekleyeceksin.
Bir gün gelecek bekliyorum, diliyorum, sevgiçelenim,
O zaman sevmekle acımak arasındaki farkı öğreneceksin.
Belki de sana olan büyük ve ölümsüz aşkımın manasını,
Ak düşmüş saçlarınla, mezar taşıma bakıp anlayacaksın.
Cafer Tayyar Özkan
|