Aşiyan
yapraklarını kaç kez döktü ağaçlar
bin yıl gibi geçti, sensiz bin günler
lakin ilk günkü kadar arzulu gönüller
seni özlemek
seni beklemek
sanki kalbime saldığım
en kutsal ibadet
kollarımdayken,
kalbimizde varolan sevginin
hazzı yaşandı aşiyanda
el eleyken,
tenimizde varolan arzunun
vazgeçilmez tadından içildi aşkımızla
bülbül sesleri karıştı
sevgimizin nağmelerine
nasıl dayansın,
nasıl dilemesin canlar
aşkın yudum yudum içildiği anlardan
haziran gecesi,
parçamın dünyaya merhaba dediği
bu gece, sabahla arzuların depreştiği
hasretle tenlerin kaynaştığı gece
bu ne bir özlem, ne de bir arzu
bu ne bir şiir, ne de nesir
arzuyla yaşanandır
bu düpedüz kalplerdeki sevdanın gerçeği…
17 Haziran 2005 Aşiyan
|