Düşlerimize İnat Gel!
Çınlar durur yine kulağım yağmurun sesiyle,
Ruhumu kara deliklere gönderdim sanki dün gece,
Tatlı bir rüya mıydı yaşadıklarım, yoksa
Teninin kalbimi titreten dokunuşları mıydı,
Sevişmeleri düşlerden, mektuplardan almalı,
Sonsuzluğun cenderesinde boğulmaktan kurtarmalı,
Kır çiçekleri gibi bedenlere özgürlüğü geri vermeli.
Sözlerimize inat gel!
Biz başkaları gibi aşkımızı meleklerden çalmadık,
Güneşin batıp karanlığın dem sürdüğü saatlerde sözleştik
Bulutların yıldızları kıskanıp dağları örttüğü demlerde seviştik
Güneşle, doluyla karışık yağan yaz yağmurların altında öpüştük
Dertlerimizle ağladık, hüzünlerimizi paylaştık, ötüştük
Sevginin zevkine, fevkine uzaktan da olsa varırken,
Biz bir tanem, arada hep melekleri kullandık,
Biz başkaları gibi aşkımızı meleklerden çalmadık,
Meleklere aşkı biz öğrettik, yeri geldi ödünç verdik
Hislerimize inat gel!
Bana sevginin sonsuzluğunu yaşatan sevgili;
Gece ay ışığı süzülen pencerenden hüzünlenmektense,
Adımı odanın duvarlarına ümitle haykırmaktansa,
Yatağın toprak, yastığın taş olurcasına kıvranmaktansa,
Uzaklarda aşkımızın tatlı şarabını her an içmektense,
Resmime bakıp kalbin çarparak ah bir tanem diye yanmaktansa,
Titrediğin, sevdiğin için bin defa yemin etmektense,
Ey sevgilim! En güzeli aşkına, bana gel bir tanem.
Yollarımıza inat gel!
Zaman çok vefasız, aldığını geri vermedi bilirim,
Kara topraktan daha ötesi yok ki oraya gel desem,
Dizelerim aşkımı tarif edemez ki kalbime gir desem,
Korkunun ecele faydasını kimse bilmedi,
Gönlüme sabır tohumları ektim yetmedi,
İçimdeki ukdeyi kimse hatırlayıp sormadı,
Gel artık! Sabırla bekler dururum.
Seninle yağmurun güneşle kaynaştığı,
Tek günlerde sevişmeyi, öpüşmeyi, ötüşmeyi bildim!
Düşlerimize inat gel!
Seni her şeyimle sonsuza dek yaşayacağım cilvelim / SEVGİLİM.
Cafer Tayyar Özkan
|