Ferman Olan Kalbini
Buzlu kadehim bile söndürmüyor kalbimin ateşini
İçime çekiyorum körfezin yosun kokan meltemini
Hiçbir şeye değişemem dinmeyen sıcak hasretini
İçiyorum, o bal akan dudağından dökülen sözlerini
Uzaklardan hasret rüzgarının ninnisiyle avunurum
Ümitle filizlenip özlemle çektiğin nefesin olurum
Tut ellerimi! çaresizliğe o zaman meydan okurum
Bekliyorum, o ceylanlara meydan okuyan gözlerini
Uzak bir şehirdeyim gözlerim inan hep seni arıyor
Vakit çok geç olsa da martılar kanatlarını çırpıyor
Güzelbahçe’nin kıyısında sensiz yine gün batıyor
Hissediyorum, o kor ateş misali yanan düşlerini
Kanatlanarak dağları aşıp yanında olmayı isterdim
Rüyalarını güllerle, yatağını papatyalarla örterdim
Kapına ansızın gelip yıldızlardan buket sunardım
Seviyorum, o duygularıma ferman olan kalbini
Cafer Tayyar Özkan
|