Nasıl Unutabilirim ki
Nasıl unutabilirim ki seni,
Sözcüklerin aralanmasının ardından,
Hazandan sonra gelecek ayrılığın,
Ölüme götüreceğini bilir misin?
Sevgine hasret yüreğimi...
Seni sevmesem çeker miydim?
Mutluğun özlem kokulu anlarını...
Beni sevmesen bilir miydim?
*******in bu kadar soğuk olduğunu.
Uykusuz gözlerin ağlamaklı halini.
Tan yerinin kızıllığına özenircesine,
Gittikçe donuklaşan bakışların rengini,
Beni sevmesen bilebilir miydim?
Böyle olacağını nereden bilebilirdim,
Gözyaşımın uykusuzluktan kızıllaşan gözlerimden
Süzülerek, damla damla yanağımdan akıp,
Dudaklarımda senin tadını bulacağımı,
Tadına varmak için çırpınacağımı,
Nereden bilebilirdim ışıl gözlüm...
Nereden bilebilirdim ki,
Bir hayal olup düşlerimde biteceğini,
Resimlerin bile dindiremediği özlemini,
Unutulma korkusunun benliğimi saracağını,
Kavuşamamanın dayanılmayan acısını,
Sonsuzluğa ermenin dayanılmaz arzusunu,
Tutulmayan ellerin, avunmayan gönüllerin,
Uzaktan acımasızca kokunu getiren yellerin,
Sevdiğini haykıran bal akası dillerin manasını...
Nereden bilebilirdim ki ışıl gözlüm...
Vaktinden evvel esen deli rüzgar gibi,
Belki yüreğine ansızın girdim,
Sanki gül bahçesine girercesine,
Hazan mevsiminde sararan yaprakların,
Kuruyup toprak olacağı rüzgarını beklerken...
Bu duygularımı çok zaman önce besledim,
Bağrına her esen yeli vefalı dost bilen,
Yüreğindekini sevdiğine cömertçe veren,
Bilinmezlere gebe gönül dünyamda...
Dalında usulca duran çiçeğim,
Sevgi fırtınamla kanatlarımda,
Bambaşka dünyalara götürmekle, sana
Hüzün veriyorsam, sevgiden çırpınan
Tertemiz serçe yüreğine,
Tüm kalbimle sesleniyorum,
Seni nasıl unutabilirim ki kadınım...
Yüreğimin tüm hücreleri pes edene kadar,
Duygularımı yine sözcüklerinin ardına saklar...
Gönlümde yaşar, düşlerimde severim...
26 Eylül 2002 Ankara
Cafer Tayyar Özkan
|