İnadına Açtım!
Eğildi önümde dağlar
Dağıldı gecenin karanlığı
Yollara düştüm
Zil çaldı etekleri dağların
Serilmiş
Bütün çıplaklığıyla
Sergiliyordu güzelliğini
Fütursuzca
Yakaladım onları
Dudak dudağa
Sevişiyorlardı
Issız, tenha kıyılarda
Çekiyordu
Hoyratça kendine
Sarmak istiyor,
Çekiyordu içine içine
Direniyor
Tutunmaya çalışıyordu
Ayrılmak istemiyordu
Diğer kum tanelerinden
Huzurla öpen deniz
Hiddetleniyor muydu ne
Bembeyazdı dudakları
Köpük köpük
Açtım!
Utandı sahil
Çekildi deniz
Yüzüme bakan duvarlar
Aydınlandı, güldü çiçekler
Yüzü güldü
Limonların, portakalların
Benden aldılar renklerini
Açtım!
İçinin güneşi açmayanlara inat.
Metin Soydeveli
|