Adam
Kemanın tellerindeydi,
Sonat,
Yayda değildi,
Gitarsa bilmediği bir dilde yaptı,
Serenat,
Bülbül kafesteydi, acı doluydu,
Nakarat.
Adam çiçekleri severdi,
Gülü istedi,
Verilince,
Gül yerine,
Başka bir demet,
Dil lal oldu,
Kulak sağır oldu.
Güneşini istiyordu,
Işığı olsun diye,
Mil çektiler gözlerine,
Aydınlık yerine.
Bahar yağmurları bekledi,
Güz yağmurları geldi,
Göz yaşı selleriyle karıştı,
Ümitleri yitti, yokoldu gitti.
Adam,
Sevda adamıydı,
Riyadan, nazdan usandı,
Daha dün onun adı sevda,
Soyadıysa aşktı.
Erittiler, kuruttular,
Çürüttüler, soldurdular,
Kör sağır, duygusuz sandılar
Kadındı bakakalan
Adamın ardından,
Adam gibi adamdı,
Onun istediği, düş değil,
Gerçek aşktı,
Düşleri geceye astı,
Sevdanın koluna,
Aşkın koynuna girdi,
Gitti.
|