Beş Kala
Yaşamın sonuna beş kala
Yakalamak hüzünlü ellerini
Duygular denizinde
Tutulmak isyankar fırtınalara
Bakamadan gözlerinin içine
Loş odamın boş tavanlarında
Gezintilere çıkmak gözlerinde.
Çarem yok yetinmeliyim
Düşmemeliyim kör kuyulara
Ümit yaşamın cevheri diyorum
Mısralarınla yetinmeliyim.
Daralan vakitlerimin acımasız tik takları
Darbe gibi yansımakta yüreğime
Biriktirdiğim tüm eski anıları
Söküyorum bir bir ellerimle.
Geç kalmış olsam da
Yaşamın sonuna beş kala
Yaşamak istiyorum bu sevdayı
Acısıyla tatlısıyla.
Bırakma yakaladığın ellerimi
Tanrıya edilen dualar gibi
Açtım bak sana yüreğimi
Aşksız
Sevdasız
Sensiz
Bırakma bir başıma beni.
|