İnandıramadım Kendimi
Uğraşsam da inandıramadım
Kendimi
İçinde sen olmayan yaşama
Sen ben de yaşadıkça
Çoğalacak içimde ki ben.
Öyle bir yerindeyimki
Yaşamak dediğimiz şeyin
Kırılgan ölümlü çizgiler çiziyor
Gelgitler içinde sensiz yüreğim.
Bir su kuşunun göz yaşlarıydı verdiğin
Otuzüçlük gümüş,
Her bir dokunuşunda parmaklarım
Değer saçlarına, tenine, gözpınarlarına
Ne yaman bir özlemmiş meğer
Yollar da kaldı göz bebeklerim
Süzüyorum bütün acılarımı
Yağmurlarda yıkıyorum
Başaramıyorum
Kan damlıyor yine de bak
Bütün sözcüklerimden
Olmuyor, olmuyor
Yüreğim yemiş gözlerinden vurgunu
Ayrılık hayır getirmiyor bana
Çılgın koşular da beynim
Kafatasımın içinde
Kulaklarım dinlemede günü, geceyi
Yollarda duyabilmek için
Ayak sesini
Yar yar dinle beni
İçinde sen olmayan yaşama
Uğraşsamda
İnandıramadım kendimi.
|