Özveri
Gözkapaklarının parmaklığında...gölgeler büyürdü...
Dudakların sımsıkı kapalı...rüzgar saçlarını çözerdi...
Karıncalar çekinmezdi,küçük adımlarından...
Ve...soru dolu gözlerin meraklı
Üzülürdün aç açık insanlara...
Yakındı Ekvator’a ellerin...
Senin de,özlemlerin vardı,kendince...
Sen,kendin için yaşayamadın,
Kendi saatin,çalıncaya kadar...
|