Sen ve Yakamoz
seni hep kıyılarda aradım
sana ilk şiirimide bu kıyılarda yazdım.
sahile vurdukça her kimliksiz not
senin diye bağrıma bastım.
..
acıtmadı yokluğun dönmediğin kadar
bu şehrin tüm ışıkları bir bir yandı birbir söndü
sen hala dönmedin be gülüm.
sulardaki yansımama baktıkça,
sensiz hergün bir ömür daha yaşlandım.
şairlerin tutturduğu ayazlardaki yakamoza
kalbim o heyecanı kaldırmaz diye bakamadım.
o son şiirim olur diye kalem kağıda sarılamadım.
..
gözyaşlarımda doğdun
gözyaşlarımla büyüyorsun
ve şimdi kıyıya vuran gözyaşlarımdır.
belki de bu kıyıları ondan çok seviyorum
seni yaşattığı için
..
martıları besliyorum her sabah
denize taşlar atıyorum
yunusları kovalıyorum
ama hala içimdeki yangını söndüremiyorum.
her vapur yanaştığında kıyılarıma
o son yolcuyu ağırlayana dek birer birer topluyorum,
tüm misafirperverliğimle..
ama dönen sen olmuyorsun
ne zaman bir vapur yanaşsa kıyılarıma kahroluyorum.
..
biliyorum dönmeyeceksin
ama alışkanlık işte boyuna seni biriktiriyorum içimde
o son şiirim olacak korkusuyla
sana inat
kendime inat
şairlere inat
yakamoza hala aldırmıyorum...
Bahadır Karaağaçlı
|