Aklım Kısa, Saçım Uzundu!
İçimdeki bağları gerip hırçınca,
Uzaklara giderken danışmadın hiç.
Güya doğru buydu, senin gönlünce,
Kalmak için emek verip çalışmadın hiç.
Güçlü sen iken güçsüz taraf ben oldum,
Durup düşünüp anlamaya uğraşmadın hiç.
Sözde özverili sen iken suçlu ben oldum,
Yüreğimdeki çığlıkları dinlemeye yanaşmadın hiç.
Ne anlardım aklım kısa saçım uzundu,
Kadındım ya, dünyamla kaynaşmadın hiç.
Acı, hasret senin için özveriydi azimdi,
Samanlıkları seyran etmeye yanaşmadın hiç.
Anneyim, eşim gitmeler bana yakışmaz,
Kurudum çöllerde serabım olup çağlamadın hiç.
Haykırıyorum çığlıklarım semalarda ama sana ulaşmaz,
Bir gün ansızın çalıp da kapımı şu gönlümü eğlemedin hiç.
Sence alışmalıyım, katlanmalıyım, zayıf olamam,
Bir ömrüm var geçti gidiyor anlamadın hiç.
Giden gün geri gelmeyecek anla, bir daha bulamam,
Ömrümüzün baharı geçiyor ne dedimse isyanlarımı dinlemedin hiç.
|