Boşluk
Adını bilmediğim bir yerdeyim
Tanımadığım, tuhaf bir yerde
Aslında; kalabalık bir şehir
Ama nedense, bana ıssız geliyor
Kimse yokmuş gibi.
Dört tarafı da denizlerle çevrilmiş
Bir adadayım sanki
Belki de bana öyle geliyor
Kimbilir belki de, içimdeki boşluğu dolduramıyorum
Bu öyle bir boşluk ki;
Dünyalar benim olsa dolduramam.
Bu öyle bir dert ki;
Dünyayı dolaşsam çare bulamam.
Bazen düşünüyorum da;
İçimdeki boşluğa sarılıp yaşamak mı?
Yoksa, içimdeki boşlukla birlikte yok olmak mı? daha kolay
İkisi de anlamsız geliyor,
Birisi yenilmek, diğeri ise kabullenmek gibi
Herşeye rağmen direnmek,
İçimdeki boşluğu yenmek zorundayım
Bazen de içimdeki boşluğun,
Anlamsız saçma olduğunu düşünüyorum.
Düşünmekle geçip gidiyor günlerim.
Bir sonuç, bir çare bulamıyorum.
Beni böyle çaresizlikler bitiriyor, yok ediyor aslında
Birşeyler yapmalıyım diyorum, kimi zaman
Düşünüyor düşünüyor bulamıyorum, çaresini
Düşündüklerimi gerçekleştirmek belki kolay
Bunu biliyorum ama; yapmaya gücüm yetmiyor
Artık anladım ki tek sorunum güçsüzlük
Önce güçsüzlüğümü sonra da;
İçimdeki boşluğu yenmeliyim
Kendi kendime diyorum da, derdim bir iken iki oldu.
Şimdi çık çıkabilirsen işin içinden.
En iyisi herşeye boş verip,
Kendime yeni bir hayat kurmalıyım.
Çünkü; dertlerle boğulup gitmek istemiyorum.
Bende yaşamak, yaşamak istiyorum.
Tıpkı; içimdeki boşluğu yaratan gibi.
2003
Aydanur Başcı
|