Aldırma Bana Sen
Aldırma bana sen,
Ben öylesine geçiyordum buradan
Kırık dökük isyanlarım omzumda
Bir mabet gibi duran,
Kadıköy ün o eski yapıları arasında
Ne eski bir Aşıktı aradığım
Ne de yeni aşklardı
Aldırma bana sen
Ben bir garip sevdalıyım
Emek kokan, Anadolu ararım
Bakışlarım ısıttıysa içini
Ben buraların insanıyım
Utangaç bir eda gelir yüzüme
Yere döşenmiş,
Arnavut taşlarına bakarım
Gözlerim kısılır yavaşça
Bir kuşun kanatlarında
Uçar giderim…
Aldırma bana sen
Toprağın toprak olduğu
Yıllardan kalma
Sürgünleri yeşil
Gövdesi kuru
Bir çınarım…
Sevdalarla dolu
Şu kısa ömrüm
|