Doruk
beynimde
dolaşıyor
yalnızlığın
kemiriyor
bir şeyleri
geride
bir benmi
kalacağım
kalan
ben mi
olacağım
şerit olmuş
bulutlar
dorukları kapatıyor
bir kuşun
karartısı
düşüyor
bulutların üstüne
yolun
kenarına
çekilmiş
lastiği patlamış
bir araba
yolmu
kemirgen
bir şeyler
oluyor
bu diyarda
kalem tutan
eller
fırça sallayan
bilekler
soluğa kaçan
bir şeyler var
nefes almak
zor
zor yanıtlar
zor
beynimde
dolaşıyor
yalnızlığın
zenginliklerle
dolu
yoksulluk niye
bulutlar süzülüyor
katar katar olmuş
dağlara perde
kim bilir
doruklarında
ne acılar var
karartı
süzülüyor
yuvaya doğru
yuvasız
kalmıyor
kuşlar
uç
uça bildiğin kadar
gözlerin
yalnızlıklardan uzak
ala bildiğine
gökyüzü
bulut
doruk
ahhh
aaah
o
umutlar…
|