Gül Kokuyor Kaldırımlar
neon ışıkları vuruyor
kaldırımın üzerine
gözleri geliyor gözlerime
karanlık bakıyor içime
içimde zakkum çiçekleri
yol kenarları göz yaşı
belli ki hıncı
belli ki kini
neon ışıklarında
gecenin karartısını besliyor
ürpertiyor bakışları
yaşı hayli genç
gözleri diyor ki
dibini aydınlatamadan
sönüp gideceklerden
kaç ömür aralığında
kaç el değecek yaşamına
kaç kez değişecek yatağı
kaç tetik çektirecek
el uzatılacak hayatına
kaç mum aralığı kısalacak
kaldırımlar gül kokuyor
dallarından açmadan kopmuş
solmuş çürümeye yüz tutmuş
içerden fırtınaların çığlıkları
karışıyor neon ışıklarına
günün sessizliğini
boğmak ister gibi
vurup duruyor sokaklara
elinde naylon poşeti
dayamış burnuna
notası olmayan
melodiyi dinliyor çocuk
bozuk gecenin ayarı
gün sessiz göz yaşları gibi
kaldırımlar gül kokuyor
dallarından açmadan kopmuş
|