Güven
bir dönem
öyle uzun uzadıya değil
bir arpa boyu desem
yalan olmaz vallahi
damlarda gezermişim
yarı emekleyerek
çocukluğumun
bilmediğim dönemleri
camı ilk orda keşfetmişim
oturunca üzerine
ineklerin yanında
açmışım gözlerimi
sonrası
sonrası devam etmiş
her şeyimi tutamamış
hafızasında annem
onun içindir ki
anılarımı
hatırladıklarımla
yaşarım
cam kırdığım kadar
okulu kıramadım
kıramadığım gibi hatırları
ondandır çizmelerimin ağırlığı
bakmayın söylenmeme
taşıdım bir ömür boyu
güle seve
her hatır
sıcak bir güneş gibi
belleğimde
taya nal çakar gibi
uzun yollar
taşıttı beni
puslu vadiler
sarp yamaçlar geçirdiler
annem yinede
bana güvenmedi
ilk düşüşümdü
habersizliklerinde
eşekten
derdi ki babam
bırak hanım
eksik olmaz
uyuz itin yarası
ezilirdim
ağırlığı ton ton
olurdu sözün
bildiğim
ben uyuz it miydim
alfabeyi bile
daha bitirememiştim
keçi otlağında
bir fidan gibiydim
güvendim sevdim
her kırıldığında
dalı bindiğim
ağaçlara kahrettim
anladım ki
annemin
beni sevdiği gibi
yaşamı sevmeliydim
çocuk yaşlarım
değildi öğrendiğim zamanlar
yaşın deli kanlı çağında
bilgi çiçeği burnunda
yaralarıma tütün basmasını öğrendim
volta atmasını
dar avlularda
hücrelerde
sevmesini öğrendim
ne güzel şeymiş öğrenmek
bir cerrah gibi
açarak yarayı
tımar etmek anıları
damıtarak acıları
ben sevmeyi
ağılarda öğrendim
vererek panzehirleri
dost oldum
dostum oldu
bedeli biçmeden
düşmanımı çoktu
çetelesizdi düşlerim
yaşayanı sevdim
yaşatan kadar olmasa da
en çokta
anlamsız olsa da yeri
ülkemi sevdim
güvenlerden uzak
annemin
beni sevdiği gibi
|