Ütopiktir Anılarda Düşler
şu oturduğum köşe
alabildiğine önümde deniz
oturduğum tahta sandalye
kaç kişiyi misafir etti dersiniz
sayılar anılar doğmuş ha doğacak
bir anlık zamanı doldurma
sıyrılma zamanın acılarından
tuvalde resim satırlarda dize
kimi zaman bir şiir kimi zaman hikaye
deniz alabildiğine önünde gözlerimin
bir tekne ayrılıyor yat limanından
ilerde beklide ufka yakın duruyor
belli belirsiz sandalları balıkçıların
tekneden müziğin şehveti geliyor
kulağımda bir çınlama
bir kuyu gibi duruyor karşıda güneş
doğuyor mu batmaya mı hazırlanıyor
kafam dumanlı aşktan uzak yüreğim
ya bu sarhoşluk neyin nesi
güneş bir garip ısıtmıyor içimi
ütopik duruşlara salmış kendini
|