Bilinmeyen şair
Anlayamadan, farkına varamadan karşındayım
Günlerim isyan belki ama hep yanındayım
Bil ki yine senin için arkandan en çok ağlayanınım
Boş harcadığın zamanlarla, ölümcül vuruşların en çok ben farkındayım
Yoruyor artık bilemediğin amansız sensiz yalnızlıklarım
Uzun zamandır denk değil yolun yoluma
Ne yazık ki özlemediğin, bilinmeyen şairinim, düşmeyen hatırına
Tüketmedi daha zaman seni
Ama mutlaka vuracak ansızın, beklerken birilerini
Dik tutamazsın başını vururken sağa sola
Zamanı bitirdiğinde acımasızca
Kader söyler son sözünü, “Haydi gülüm, geldin yolun sonuna.”
|