Utanıyorum
Vicdanımın gözlerini
Açıpta baktığımda
Bir korku sarıyor ruhumu
Katran gibi pislikleri görüp
Leş kokusunu duydukça
İnsanlığımdan utanıyorum
Beş dakikalık zevk uğruna
Bataklığa bırakılmış
Masum ruhlar...
Dilekçemi vermişlerdi sanki
Bizi yaratın diye...
Ben bebeğimi koynumda beslerken
O nasıl olurda
Çöplükten beslenirdi
Hak mıydı, adaletmiydi bu?
Utanıyorum insanlığımdan
Bunlara hep sustuğumuzdan...
|