[GooD aNd EvıL]

Yorgun Artık...!

O yalan sevdana, ne dağlar aştım,
Uğruna geldiğim, yol yorgun artık…
Zamanı hep sana, yazıp dolaştım,
Yüzümden okunan, yıl yorgun artık…

Titretmez kalbimi, gelse selamın,
İstemem geçmesin, hiçbir kelamın,
Hevesmiş demek ki, asıl meramın,
Emrine âmade, kul yorgun artık…

Silindi dünyama, çizilen resmin,
Hayalden gerçeğe, düşmüyor cismin,
Çileymiş gönlüme, taht kuran ismin,
Adını söyleyen, dil yorgun artık…

Duygumun içinden, hüzün taşıyor,
Gündüzüm divane, gecem şaşıyor,
O eski heyecan, sanma yaşıyor,
Can deyip sarılan, kol yorgun artık…

Bozuldu bağlarım, gazel dökülür,
Ektiğim umutlar, bir bir sökülür,
Baykuşun sesinde, boynu bükülür,
Bülbülü ötmeyen, gül yorgun artık…

Yanılan hislerim, bitmeyen azap,
Bağrımı deliyor, döktüğün kezzap,
Türküyü ağlatır, vurduğun mızrap,
Bu aşkın sazında, tel yorgun artık…

Küstürdü hayata, kanayan yanım,
Duvarı yıkılmış, virane hanım,
Yolunu bekliyor, usanan canım,
Nerdesin ey ecel; gel yorgun artık…

Metin Yıldırım