Gönül Bahçesi..!
Kuruttu gönlümde, zümrüt bahçeyi,
Küstürdü cihana, zalim bahçıvan…
Baykuşlar ne bilsin, bülbül lehçeyi,
Kar düştü goncaya, yükselir şivan…
Yaprağa umuttur, sabah çisesi,
Esince sam yeli, ecel busesi,
Zerrece rahmetten, yoktur hissesi,
Kor güneş vurdukça, nice can revan…
Bir günlük hayattan, bezmiş kelebek,
Arının yüzüne, gülmez bir çiçek,
Gözüken harabe, vahim bir gerçek,
Sararmış her yanı, solmuş tüm elvan…
Tenine el değmez, toprağı yasta,
Duvarı yıkılmış, yok ki bir usta,
Körpe servileri, çürümüş hasta,
Kuş konmaz dalına, viran ki viran…
Ey olmaz derdine, yokmudur hekim,
Perişan haline, ağlamayan kim,
Elbet bu hesabı, sorar bir hâkim,
Sabreyle sen gönül, kurulsun divan…
Metin Yıldırım
|