Kırmızı gül
Kırmızı gül…
Kim kopardı seni…
Kimler ayırdı….
Hayat veren toprağından…
Kim bilir hangi bülbül figan ile ağladı,
Sen giderken ardından….
Bellikli bir sahibin var…
Yapraktaki gözyaşından…
Hangi gaddar yürek kokladı tenini,
Hangi yalancı göz çaldı,
Sahte bakışlarla, o saf yüreğini…
Utanma be kırmızı gül.
Ne ilk nede son geçensin buradan.
Kimler geldi umutlarla bilirmisin,
Kimler geçti bu çiçekçi dükkanından….
Sarıp sarmalar satarlar,
Yaban elde kalırsın
Yapmacıktan bir sevdanın,
Baş rolünde oynarsın….
Ağlama be kırmızı gül.
Sen beni de yakarsın..
Haydi çık ta gidelim seni kıran utansın
Madem açtın goncanı,
Bâri gülün solmasın..
Gidelim kırmızı gül,
Çıkar biri bakarsın.
Seni vereyim ona...
…………………Vazosunda saklasın …
Bir daha kırılırsan……
……...Ömür boyu kanarsın……..
Metin Yıldırım
|