Antik Kentten Bir Sahil Şehrine
Çok geç tanıdım hayatı
Ama erken yedim tokadını sevdanın,
Yaşamın, arkadaşların, sırtımdan vurmaca bütün ihanetlerin..
Antik kentten ayrıldım bir akşam
Yorgunum, vurgunum, durgunum
Bir sahilde dalgalar benim yüzüme vurur sessizce
Yine de olsun arkadaş
Bu cihan saltanatını ayaklarımın altına almışım,
Bak ölmedim ayaktayım
Bu büyük ve yaralı ve kanayan köylü kalbim
Küçücük bir şehirde yorgun düştü be zalim,
Şimdi bitmeyen bir sancıyı
Bitirmek için bir sahil kentindeyim
Geçmişi değil antik kentin sokaklarını özledim
Haram ettiğiniz çocukluğumu istemiyorum sizden
Bana haram ettiğiniz umutlarımı, hayallerimi istiyorum sadece
Çok görmeyin bunu bana
Ben onlarla yaşıyorum
Onlar tutunuyorum hayata..
Yine de olsun be arkadaş, olsun
Sizi böyle de seviyorum
Şu üç günlük fani dünyada kalbime kin tohumlarını ekemem ki
Düşmanlığa benim vaktim yok
Lügatime yazılmamış öyle bir kelime,
Hep kaybettim biliyorum şimdiye kadar
Hep acıları damıttım sizlerden
Bunu Numan’ın annesi canım ablacığıma defalarca söyledim..
“Ben öç almak için gelmedim dünyaya”
Terazi’lerin dengesi hiç bozulmasın n’olur
Hayat o kadar güzel ki
Gerçi siz de biliyorsunuz ama belki unutmuşsunuzdur!
Şunu hep bilmek gerekir
“Bir kötülük yapıldığı zaman
Kişi o kötülüğü yaşamadan göçmez bu dünyadan”
Onun için benim hakkım size helal
Bunu ayrılırken size diyemedim belki
Çünkü hiç biriniz yanımda yoktunuz o akşam vakti,
Sizler de helal edin arkadaşlar sizler de
Belki bir daha dünya gözüyle görüşmeyebiliriz sizinle,
Ha bu arada çiçeklerime bakmayı da ihmal etmeyin!!!
|