“İlerisi” ne ki? !
“İleride” demiş bir şair dost
”inşallah kendini üstat sananlar gibi olmazsın sen de”;
‘iyi’ demiş şair dostum
temenninin iyisi makbuldür, yardımcıdır
dost elidir.
ancak
hiç öncesi, sonrası olmadı ki bu yolculuğun.
Çocuksu bir coşkuyla
bilinmeyenin karşısındaki o arzuyla
yaratan’a duyulan ‘elde olmayan’ çekimle
bir anda kıvılcımlanmadı mı bu hareket içimizde?
ilk kıvılcımdaki coşku ne ise
yıllar sonra –ki yalandır yıllar-
yine aynı kıvılcım yok mu şu gönülde?
kıvılcımların yapısı hiç değişti mi?
geçmişte ‘neydik’ ki
ileride ne olalım Şair Dostum?
haddini bilen için ne farkı var değil mi
”ilk an” ile o “son teslim anı”nın?
yine o tek Yaratan’a kurban
ve onun sayısız kuluna hayran...
yine o ilk anki gibi çocuk, deli
yine o kadar arzulu
ve bir nokta kadar ‘küçücük’ olduktan sonra
”ilerisi” nedir ki Şair Dostum?
“öncesi” neydi ki bizim için?
öyle değil mi? ..
|