Başka Türlü Kırmış Kafayı
Arkadaş ta başka türlü kırmış kafayı.
sürekli dışarı atıp kendini
kararmış benliğini yüzüstü evde bırakıp
bütün dert tohumlarını geçici olarak gömüp
özgürleşip, rahatlayacağını sanıyor!
döndüğünde evine
halının altındaki tohumları
yine kendi kara suyuyla
çözümsüzlüğüyle suluyor.
yakınıp duruyor sonra “aah ah” diye
sigara yakıyor bol bol.
kafasında bin tane dert...
sanki herkesin yok! ?
ama gafil ya
bilemiyor artık
geniş bakamıyor zavallım.
başka türlü kırmış kafayı
kapatıyor halıyı dert tohumlarının üstüne
atıyor kendini yine dışarı
geziyor da geziyor.
ama ortada dişe gelir bir muhabbet de yok! ?
tabanlarını iyi yağlamış herhalde
hakkını vermenin peşinde...
benliğini yenilediğini
toprakladığını sanıyor dertlerini.
bir de üstelik akıl vermez mi ara sıra
”ruh esenliği”, dinginlik üzerine? !
insanın fena gülesi geliyor!
elimden birşey gelmez
arkadaş başka türlü kırmış kafayı.
ne desem dinlemez, anlamaz.
halısının altı kapkara olmuş
boğazına dayanacak birgün uykuda
kalbi tutacak
böbrekler isyan edecek
ciğerler çamaşır ipinde zaten!
haberi yok...
ama yapacak birşey yok
bırakın yaşasın kendini.
herkes kendinin kurtarıcısı
kendinin yok edicisi...
|