Bilmiyordu ki Gafil
Bilmiyordu ki zavallı gafil;
benimle birlikte aslında
hergün basıp geçtiği toprağı, parke taşlarını,
apartmanının kapısında nöbet tutan kediyi,
evinin kapısının kulbunu
kullandığı arabasının lastiklerini de aldattığını!
onlara da terso yaptığını! ..
bilmiyordu ki zavallı gafil;
günden güne daha çok
daha sefilce içkiye gömülüşlerinin,
dumana boğuluşlarının,
çaresiz mutluluk arayışlarının doğduğu
o kör karanlık odada benim karanlığımın filizlendiğini!
zaten bilseydi benimle birlikte
bütün bu alemi, koskoca küreyi,
ayı, gezegenleri, yıldız sistemlerini aldatmaya cüret ettiğini,
bilseydi karşısına kızgın yüzüyle topyekun
evren’in ta kendisini aldığını
bunu yapar mıydı? !
ve o zaman yeni ibretlere ihtiyacı kalır mıydı? !
bir sözle bile yeri gelip ne hayatların çamurlandığını,
bir taşla ne kallavi uçakların düştüğünü,
ve bazen ufacık bir insancığın
o tek gönlünde
koskoca bir evren’in attığını
bilmiyordu ki gafil! ..
|