Bendeki Doğa.
Gökyüzü ağlarken toprak yeşerir,
İnsan ağlarken ruhu tazelenir,
Yağmur, gözyaşlarında güzelleşir
Doğa bana benzer yansır ruhuma.
Bahar gelir süslenir, yaz vedadır…
Yeşil başka güzeldir her mevsimde.
Kışı, kuru bir çöl, korkunç vebadır
Benzer, vuslata hasret yüreğime!
Pınar gibiyimdir ruhum izlenir,
Çınar gibiyimdir yıkamaz yıllar…
Çakır gözlüyümdür semadan yansır,
Tükenmez güneşim yansır toprakta!
Uykusu özgür öyküsü özgürdür,
Ne tarih yazar nede düşkündür,
Onca dostları var bana türküdür,
Sazımın telinde gönül alandır!
Ey Adem’den beri yaşayan insan,
Yok ettin ne çok, katlettin orman,
Mutlu olmayı, ruhunu arayan,
Sen, taş ev içinde yok olup gittin
Safet Kuramaz
|