Görmediklerimiz…
Gülmeyi denedim kabirler başında,
Güllere sarıldım soğuk musalla taşında!
Ne acılar çektim tövbeler inledi,
Bulunduğum yer ağlayıp dinledi!
Şiir yazdım hoş resimler karaladım,
Oku dedim nefsime yaranamadım!
Dans ettim müzik sonuna kadar açık,
Benzedim avarelere abartıyla yaşadık…
Eğlence olsun dedim yaşam, delikanlı
Beceremedim görünce her yerde acı!
İçim kütüphane aşamam suskunluğumu,
Taşırım sanki Notre Dame’ın kamburu!
Nefesim toprakla teması çoktan unuttu,
Her yeşillenen lükstü gerisi kuruntu!
Dost dedim zorlu ihanetler öğretti,
Bedenimden kopardı şerler söyletti!
Kimseye kalmaz koltuk ünvan dünya,
Kefen sarar nasipse bir gün biter rüya!
Doğa yılda dört kez değişir insan başka,
Yinede değişmez zorlasa her an baksa!
Tarih bir ibret onu eleştiren cahildir,
Keşke deme sabret şükür inanmaktır!
Deprem sel baskını tufanlar illaki olacak,
Dualar dilde son çare kul Hakk’a sarılacak!
Her sınav kişiyi bağlar hasta yatağında ağlar,
Kusur içimizi dağlar eleştirmek kolaydır ağalar…
Her amel akıtır kana kandıra kan göğsünde,
Sınav biter dünya söner dehşeti gördüğünde…
Safet Kuramaz
|