Neden Aşklar Yaşamıyor…
Başım ağrıyor,
Burnum tıkalı...
Aslında ağlasam iyi olacak
Hangi omuz var ki koyacak!
Kokladığım çiçek solmuş,
Yaptığım yemek kabında kokmuş,
Yatağım dağınık tıpkı benim gibi!
Yabancıyım kendime,
Sanki içimde başkası doğmuş…
Anladım ki yalnızlık ruhumda kalan tek izdivaç!
Bedenle sözlenmiş, her an sevgiye aç…
Çare yok otursam tahtlara, giysem taç
Doktoru da benim hemşiresi de ilacı da...
Bağlasam kaderimi hapishane demirine,
Dağlasam kötülüğü, özlemi geçmişimde,
Arasam her şeyi razı olduğum sevginde,
Seherde doğacak güneşi yine ilk sanacağım…
Uyansam, yeni uykusu yaşatır esaretinde!
Sahiplenmek güzel duygu, hüznü batsın,
Mirasyedi hevesleri sabrımda karalansın,
Her şey ölürken neden aşkın aynı kalsın?
Keşke değişmese ilk bakışın, ilk heyecanın
Ah… Sonsuzunda demirlense!
Kendimi sevmeliyim aslında,
Başkasından önce...
Doyum iki insan arasında,
Tek yaşanmaz söylense de...
Ters giden bir şeyler var ya,
Neden büyülüyor şeytani dansın!
Dün ne hoş yaşardın tenimde,
Neden bugün koca bir ahsın?
Buğdayın un oldu, toprakta saman başakları
Dökülür gözyaşlarım, düşer gibi yağmur damlası…
Ne bende yaşayacak sevdan,
Nede yeşerecek toprakta sap kalmış…
Çöle dönmüş toprak, yürekte avunan hatırası!
Safet Kuramaz
|