Zor Ayrılık…
Bahar gelsin diye beklerim dört gözle!
Özlem di hani elveda derken nisanda,
Yağmur yağıyordu aşk viranemize!
Gözyaşlarımız,
Hıçkırıklarımız,
Ayrılıyordu birden ruhum bedenden…
Ayrılıyordu duygularım, ağıtlarımız!
Ağaç gibi budanıyordu bahçıvan elinde,
Alışkanlıklar, anılar, paylaştıklarımız...
Ne zordu arkama bakmadan yürümek,
Sanki ayaklarımda ipin, bataklığa gömüyordu!
Ne acıydı aşk denizinde aslan gibi kükremek…
Şimşeklerde, tornadolarda başım dönüyordu!
Annem hastaydı çok uzak ellerde,
Analık hakkını helal etmem diyordu gelmediğimde,
Bir yerde ilk göz ağrım diğer yerde kabrim toprak!
Git diyordu sevgilim titrek sesinde,
Doğum sancısı imdat eder nefesinde…
Zor ayrılık…
Zor kabire girmek aniden!
Her nisanda doğanın kucağında hasret gidermek…
Zor bakarken unutulmak, görülememek!
Safet Kuramaz
|