Adımlarıma Düşmandı Yüreğim
Kalemden öte
Hiçbir şeye dokunmadı
Sana uzanıp da
Hiçlikte kalan elim..
Ve kendimi
Yüzünden uzağa her taşıyışımda
Adımlarıma düşmandı yüreğim...
Öyle ki;
Demirlediğim limanlar
Yabancı düşünce düşlerime,
(Bir bakıma akıntıya kürek)
Geriye doğru yaşamaya başladım zamanı......
Ve gittikçe nehirleşen yokluğunun debisinde,
Satır-satır can verdi yürek
Vardığım yer işte burası!
Gözlerinin karası....
|