Bu Sabah Doğma Ey Güneş!
Ne olur uyanma,
Sen ne zaman uyansan ayrılık oluyor...
Şu an rüyalardasın...
Öpüp öpüp kokluyorum seni.
Yine, eski bir eylül gecesinde olduğu gibi
Gözlerini yumdun kollarımda.
Kokunu işliyorum ciğerlerime kadar...
Allah aşkına söyle,
Var mıyım bu gece uykularında?
Zaman dursun istiyorum.
Sabah olmasın...
Gözlerim resmini çekiyor şimdi,
Donduruyor seni içinde!
Hep bu halinle kalacaksın sevgili...
Yağmur başladı az önce...
Biraz daha kıstım gece lambasını
İçkimi daha hızlı yudumluyorum,
Çünkü sabah olmak üzere...
Gün’aydın... ayrılık yakın...
Uyanma sevgilim!
Uyanma be!
Birazdan “saat kaç” diye uyanacaksın.....
Ve ben,
İlk kez yalan söyleyeceğim sana.
Sonra bir soru daha soracaksın
“iyi uyudun mu bari”
Seni seyretmekten,
Gözlerimi yummaya vakit mi kaldı sevgili? !
Perdenin arasından sızan güneş,
Çıkaracak yalanımı ortaya...
Buruk bir şekilde güleceksin.
Ne de olsa ayrılık var,
Günaydın’ların arasında...
Bu sabah doğma güneş!
Yalanım oratya çıkıyor...
Ve sen;
Kollarımda uyuyan hasret’im!
Ne olur uyanma,
Sen ne zaman uyansan ayrılık oluyor...
|