Hasan Gülmez
HASAN GÜLMEZ
Bir kurşunla aydınlandı
Gecenin o kör karanlığı.
Ahh! Diyebildi sadece yaralı adam.
Eli böğründe yıkıldı yere öylece.
Yağmurun sesi belki de çok daha fazla
Birileri kaçıyor,birileri kovalıyor
Daracık sokaklar,silah sesleriyle çınlıyor.
Sanki kıyametin koptuğu bu son nokta
Kimse perdesini bile açmıyor.
Ya alışmışlar her gece bu sese,
Ya da bir serçenin yüreği bile,
Daha hızlı atıyor.
Ne günler yaşamıştı,şimdi yattığı sokakta.
İlk geldiğinde daha okula bile gitmiyordu.
Körebe oynar,patlak topla maç yaparlardı.
Mahallenin tek bahçesinden kayısı çalardı.
Pamuk Nine hep görür ama,görmezmiş gibi yapardı
“Bu defa olmadı be Hasan! ”dedi kendi kendine
Kör ebeyi kör kurşun gördü işte..
Burada sevmişti ilk defa güzelim Cemile’ yi
Burada bellemişti motor tamir etmeyi
Burada dünyaya gelmişti biricik oğlu Cemil.
Çatısı teneke kaplı iki göz evinde mutluydu.
Bu sabah ilk kurşunu zaten kalbinden yemişti.
Yıllar sonra geldiği evi çoktan çökmüştü.
İçi sızladı derinden orayı öylece görünce.
Sanki Almanya’ ya gitmese böyle olmayacaktı.
İnsan olmak,zengin olmak onunda hakkı!
Yıkıntıların içinde,bir zincir parçası gördü.
Eğildi,ucunda kolyesi de vardı.
İlk okula başladığı gün,oğluna verdiğini hatırladı.
İçinde küçük bir resim,altında adı yazıyor.
Doldu gözleri,oğlunu görünce.
Çömeldi,elleriyle kafasını tuttu.
Ben ne yaptım dercesine ağlıyordu.
Ne çabuk unutmuştu,gider gitmez buraları.
Ne çabuk kapılmıştı,ışıklı dünyanın sihrine.
Ne çabuk aldanmıştı,sarı saçlı elin yabanına!
Her ay üç kuruş parayla baba olunacağını sandı.
“Karın öldü utanmaz adam! Oğlunu hak getire! ”
Yaşlı kadın tükürdü gitti yanından.
Kalakaldı saatlerce öylece..
“Zengin olsan kaça Hasan! ” dedi içinden.
Paran yeter mi geri getirmeye?
Her damla kanda,bir günü ödüyordu şimdi.
Gün bu gündür Hasan!
Bu gün bedel ödeme günüdür! !
Ertesi gün gazeteden öğrendi mahalleli.
Kör kurşunun mahalleye hediyesini.
Orta sayfada sür manşet...!
Polisle uyuşturucu kuryesi çatıştı..
Yoldan geçen bir gariban vuruldu.
Bir isim,iki resimle süslü sayfa..
Biri Hasan’ın avucundan çıkan kolyede,
Biri donuk bakışlı sabıkalı resminin altında.
Cemil GÜLMEZ,bu defada yakalandı diye.
Analar okudu,babalar okudu,Çocuklar okudu.
Kimse sormadı bile,Hasan kim diye?
“Yaz kızım! Sanığın iki yıl hapsine,
Mefta nın,kimsesizler mezarlığına defnine”
|