Yine Sen Varsın
Bir kağıt ve bir kalem alsam elime
Geçsem karşına,bir şiir yazmak için.
Önce,gözlerinden başlardım,O canım
Yemyeşil gözlerden.Her seven şair gibi.
Sonra,saçlarını ve yüzünü anlatırdım
Seni görmeyen kör gönüllere.
Baktığın uzaklarda görmek isterdim seni.
Kaybolduğun o yerlerde bulmak.
Gözündeki küçücük nem,
Yüzündeki bir Ben,olmak isterdim.
Kılıçtan keskin,pamuktan yumuşak dilinde,
Bir türkü olmak isterdim,
Farkına varmadan söylediğin.
İçindeki çocukla çocuk olup,oyunlar oynamak.
Sesindeki huzurla bebek olup uyumak.
Gözündeki küçücük nem,
Yüzündeki bir Ben,olmak isterdim.
Kimler kırar seni,kimler güldürür?
Kimler hayat verir sana,kimler öldürür?
Kimler boşaltır gözlerini,kimler doldurur?
Kimler çalar kapını,kimler açar,çaldığın kapıyı?
Kimler görünce sevinir,kimler sevindirir seni?
Kimler ısıtır içini,kimler buz gibi eder yüzünü?
Kimler kırar kalbini,kimler toplayıp yapıştırır?
Bir kristal gül gibi.
Kimler yazar şiirlerinde,kimler okur her gece?
Kimler çalar kalbini,kimler utanıp geri getirir?
İçi bomboş cüzdan gibi..
Okuduğun kitaplardaki yazın,
Sevda şarkılarında içli bir sözün,
Uzaklarda kaybolmuş bir çift gözün,
Kalbinde küçücük bir sızın,
Eylül gelir de yapraklar hissetmez mi güzün?
Güz aylarına sevdalı bir yaprak olmak,
O son damlada hayat bulmak,
Gözündeki küçücük nem,
Yüzündeki bir Ben olmak isterdim.
|