Gölgesine Gölge Adam
Gölgesine gölge adamım hayatta,
Güldüğüme aldanma içim kan ağlar,
Her yanımda ölü insanlar var,
Nefes alanlarla da aram hiç iyi değil...
Bıraksalar beni bir an kendimle,
Gölgemle şimdi kimbilir nerelerdeydim,
Yo bekleyenim olmaz..
İnsan bazen en sevdikleriyle bile,
Eli bıçaklı oluyor...
Neler neler yaşadım,
Aynaya baksam 23 yaşındaki bu bedende,
100 yaşında bir adam görürüm...
Birbir gözümün önünde bu zehir yaşamım...
Ben gölgesine gölge adamım..
Kapılar var ötenin kapıları,
Onlar bile yüzüme kapalı..
Ne dervişim ne divane,
Ne sarhoşun biriyim,
Ne de birine sevdalı...
Bir telaş,bir koşturmacanın içindeyim şimdi,
Vakit kalırsa kendimi arıyorum...
Mezarlar,sahil kenarları,berduşlar...
Ben gibi hayatı bir pula satanını görmedim...
benim gibi düşünen bir gölgem var,
O benim peşimden gelmezse,
Ben onun peşinden giderim...
Ahiret ve dünya hep aradayım,
Sanki istanbul köprüsü ya da Sır'at,
Ölü zannetme herşeyin farkındayım,
Benim gözlerimden akmaya başlıyor Fırat...
Hiç hayatta ve hayatımda,sözlerimde dahil
Son noktayı koyamadım ben,
Ben ibrahim arslan ya da
Gölgesine gölge adamım,
Gölgesine gölge...
|