Sensizliğe
ne çocukların sesi geliyor kulağıma,
ne de arabaların gürültüsü,
seni düşünüyorum ya dünyadan kopuğum,
her açılan kapıdan sen giriyorsun içeri,
yanıma yaklaşıyor,boynuma sarılıyorsun..
gözümden birkaç damla yaş boşanıyor
beni ağlatıyorsun...
gelişin ve gidişin bir oluyor
yine yalnız kalıyorum kendimle
bu dört duvar arasında
sadece seni ve ölümü bekliyorum...
ve biliyorum aslında,
kavuşmam için sana
ölmem gerektiğini...
|