Kızlarım
Ben güneydoğudan batının Paris ine geldigimde.
Hayatı tozpenbe gördüm.
Ama baktımki gördüğüm gibi degil.
Burada hayat acımazsız,gönüller kırgın.
Sevgi saygı olayı anamdan babamdan gördügüm.
Terbiye kurallarını aşmış.
Daha siz dünyaya gelmediniz.
İstemeden de olsa bu pariste dünyaya geldiniz.
Benim size veremediklerimi,sakın ola sakınha.
Başkasından öğrenmeye yeltenmeyin.
Kurallar önemli degil,bebeklerim.
Eline diline beline sahip olun derim.
Kula kulluk etmeyin.
Kendi ayaklarınızın üstünde durup dünyaya;
Karşınıza çıkacak tüm engellere meydan okuyun.
Ölümden ötesi yok,ölecekseniz de şerefinizle ölün.
Zoru başarın erkek kadın ayrımı yapmadan.
Duygusallıgınızı yitirmeden,insanlık sevgisi içinizde bitmeden.
Ananızın verdigi projede yürüyerekten.
Ben gördüm Paris sokaklarında inleyen aglayan gençleri.
İşte bebeklerim bin nasihattan bir nusubet daha hayırlı derler.
Desinler ben örf adetimi sizlere verebildiysem.
Aslan yatağında çakal uyumaz.
Çakallara yem etmedigim sürece.
Evet kızlarım siz büyüdünüz,hayatı tanıyın ben size öğretemedigimce.
Saramadım kucagıma alamadım gördügüm törece.
Pişmanda degilim.
Ama keşke herkes olabilse,hayatın gerçeklerini görebilse...
Kızlarım hayata veda etsemde,kendinizce ananızın yaptıklarıyla.
Hayatı tanımaya,kimseye boyun egmemeye alınteriyle kazanmaya;
Hak yememeye yediğin tek lokmada bir kuşun bile hakkı oldugunu;
Unutmadan,yaşamaya komşunda yoksa siz vermeye.
Alışın zeval görmezsiniz be kızlarım.
Siz aslan yürekli bagrı yanık,hayatta herşeye tanık
Ananın kızlarısınız.
|