Şairler gecesi
Ben kendi kendimi tanıdım o şairler gecesinde.
Hele birde menevşim köylüm’ ü tanıdım.
Benim gibi yapı karakter insan olaraktan...
Neyi gördüm ve de üzüldüm.
Şiirin gecesinde şiirin dinlenmemesine...
İşte biz buyuz dercesine.
Ben ilk gitmiştim o şairler gecesine..
Yorum yapan ustatlarıma.
Ben buyum işte dercesine..
Yorumlarınız çok güzel,siz yorum yapın;
Bende en güzelini,vereyim dercesine.
Ama öyle bir eylence oldu ki,ne ustat;
Beni tanıyabildi,nede ben üstada benim diyebildim.
İmgeleri hala çözemedim...
Ama şiirimi yazmaya devam ettim.
İçimden geldiğince.
Şiir nedir nasıldır dercesine.
Bir Mahsuni bir Nazım bir kör oğlu gibi imgemi var.
İçinden gelen çoşku özlem hasret.hissettigini yazmışsan
İşte şiir budur.
Şiir yaşananları yazmaktır.
Rüya degildir.
Rüya şiirler zaten şiir degildir.
Ben her ne kadarda edebiyat okumazsamda.
İçimden geçenleri yazsamda ben şairim demiyorum.
Ama üstatlarımın eline su dökemem.
Özlemi,hasreti yaşamın koşullarını dile getiriyorum da.
Diyemem.
Benden daha usta olanlara, bıraktım.hadin ustam,
Şiirin şahnesi sizlerde.
Bana da ögretin sizlerden esinlenmeyi.
Acı çekmeden şiir yazmayı..
Yinede şairler gecesine borçluyum ustalarıma.
Bunu yazmaya.
İyi ki varsınız.
İyi ki bana gösterdiniz.
Şiirlerle dolu bir yaşam olduğuna.
|