Cam Kıran Çocuklara Kızmayın
Hasır altı edilmiş sevinçlerin koyu rengini kaldırır mı bileğin?
Kamyon vurmuş çocuk gibi acır mı ciğerin?
Cama yaslanmış genç kız hayallerin mi var?
Mesaisi bitmiş bir işçinin hayallerini ezmemelisin
Sana hasret saatleri saymaktan vazgeçmesin
Sonuna gelinmiş bir yolun yolcusu sevinir mi yolsuzluğa?
Çamura bulanmış çocuklar gülerler
Çamura düşen çocuk, ağlar haline
Canım diye başlayan her cümle samimi değildir ama
Tanıdığın her kürt savaşmaz zalimle
Sen öyle sanırsın ki; az yol az zahmet ister
Cama sürdüğün her bez parçası,
Ocağa aş koyduğun zamanlar,
Temizlediğin her kilim,
Yıkadığın her tabak adına yemin ederim ben
Olacak çocuklarının başı için
Adımı öğreneceğin günlerin umuduyla bakıyorum sana
Sahip olamadığım özgürlüğün hasreti kadar arıyorum seni
Uğruna savaştığım halk kadar
Desem; yar benim olur musun?
De; yar senin olsa ne olur!
Duasını eden dede maaş beklerken ölüyor
Çocuğuna hasret baba eve beş adım kala vurulmuş
Ocakta kaynayan taş bile değildir
Desem; yar benim olur musun?
De; yar senin olsa ne olur!
Memet Karabalık
|