Tek Mesajı Görüntüle
Old 05-06-2009, 05:49 PM   #10
GooD aNd EvıL
Aşmış Üye
 
GooD aNd EvıL Kullanıcısının Avatarı
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98
Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57931
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi : GooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond reputeGooD aNd EvıL has a reputation beyond repute
Cinsiyet : Erkek
Varsayılan

Canlı Bomba 1

İlk ve son işimdi. Bir yıl boyunca yaşamak istediğim her şeyi sağlamışlardı bana ve karşılığında nasıl bir anlaşmadır ki bu; canımı veriyordum. Çok yabancıydım eylemlere, siyasete ya da teröre… Elimde olmadan kendimi ortasında bulduğum teklifin, bir yıllık menfaatim karşılığı esiriydim ve anlaşmadan tam bir yıl sonra, bugün, borcumu ödemenin zamanı gelmişti…

Saat üçtü. Bir saatim vardı, dörde kadar istediğim her an eylemi gerçekleştirebilirdim, eğer yapamazsam saat tam dörtte eylem kendiliğinden gerçekleşecekti. Bırakıp gidemezdim çünkü onlarca kişi tarafından izleniyordum. Kalabalık bir sokaktaydım ve zamana inat kalabalık gittikçe artıyordu. Herkes bir şeyler düşünüyordu. Belki her biri farklı bir şeyi, çok acı, çok komik, çok hüzünlü şeyler… Peki ya ölümü düşünen var mıydı aralarında? Yanımdan geçen küçük kız çocuğuyla göz göze geldik, bunu yapamazdım, en doğru anı nasıl seçecektim? hamile kadınlar vardı, gençler, yaşlılar, çocuklar geçiyordu önümden ve ben tam ortada düşünememenin verdiği iç sancısıyla susuyordum. Sanırım en doğrusu gözlerimi kapamaktı. Ve pimini çekmek yüzlerce hayatın…

Yaşadıklarım geçiyordu gözlerimin önünden ama yönetmen azrail değil bendim, sanırım kısa olmasın diye film şeridi faslım kırk beş dakika önceden başlamıştım, ne çok şey yaşamışım dedim gülümseyerek kısa bir ömre sığdırmak zordu bunları ki her ölüm erken denirdi nerede biri kaybedilse… Sonra son yılıma geldiğimde film kopuyordu. Yaşadıklarım arzuladıklarım ne saçma şeylerdi. Bir an gözlerimi açtım ve şaşkınlığımın nedeni saatti 15.57…

Titriyordum, kalabalık biraz daha artmıştı. Üç dakika sonra her şey sona eriyordu. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Her şeyi kadere de bırakabilirdim. Bazıları için şanssız bir gün olacaktı, başka çarem yoktu… Beni izleyenlerle göz göze geldim yine, tedirginlerdi. Yanlış bir şey yapacağımı düşünüyorlardı belli ki… Onlar tedirgin olduğuna göre yapabilecek bir şey olmalıydı, onlar için yanlış bir şey… Tamamında silah vardı ve herhangi bir hatada olabilecekler çok açıktı.

Saat 15.59…

Kürşat Uçar
GooD aNd EvıL çevrimdışı   Alıntı ile Cevapla