Kalem Kılıçtan Bitkin...
kalem kılıçtan bitkindi.
çünkü binkaç yıldır seninle savaşan o'ydu...
neler söyletmedin ki ona,neler susturmadın ki...
beni alıp götürüyor bazen.bilmediğim ülkelere.sırf senden kaçmak için,sırf ateşkes için giriyor tanımadığım kadınların,kendilerinden yabancı yatak odalarına...
yardım istiyor bazen.çünkü aç...sevgiye...
senin adının altında birikiyor,kim varsa senden kaçtığım...
sığındığım...
birer birer itiraf ediyorlar yardım ve 'yatak'lıklarını
bozuyorlar ittifakı...
kalemim kara çalıyor gök yüzüne...
nereye gitsem benimlesin sanıyordum...bir gün 'yoksun' dedi içime.
yoktun...
o ne derse o oluyor...mesela yazıklar oluyor sana dair savaştığı her şeye...
artık nereye gitsem yoksun.kalemimdir esaretimi senden çalan.
ara sıra oksijen takviyesi ve büyülü cümlelerin ince işçisi.
o olmasa savaşamazdım senle.
o olmasa
yoktum...
'çehrenden hayat yayılır toprağa
gözlerin cemrelerini bırakır baharın
aklım kıskanır en çok
hücrelerimdeki hakimiyetini
kalem kılıçtan bitkin kalır...'
Kürşat Uçar
|