...Senden Kaçmak İstemezdim
gözlerin vardır
sözcüklerle kurduğun
bir doğuşu bebeğin daha ilk çığlıklarıyla
söylemek istemezdim
ama duysun bütün kelimeler adını
ki boğulmak istemiyorum
gözlerin kadar güzelse deniz
gün batımı anımsatıyorsa bütün harflerini
adı vahiylerde geçen o ülkenin sırrını
yağmura düşürdüğün her yaprak külünü
birgün anımsamazsam bağışla
birgün ağlamazsam yıkılışının anıtlarına
birgün boğarsa kelimeler beni
seni düşünmek seni...
hep kaybedişin vardır
her ağlayışında gülen yanların
hep gözlerin bilirdim beni vuran
oysa öyle çoktu ki zaafların
sanırdım
gözlerinde asılan bir tanrı vardır
bağrımda kirpiklerle dolu mızrağın
senden kaçmak istemezdim
ama ay vaktini çoktan yitirdi
yüzünde bu yakınışın anahtarı vardır
ellerin vardır merhametin en incesiyle örülmüş
gözlerinden takılıp düşen sessiz adımlarım
bir fotoğrafta saklı duran
öldüğünden habersiz
o bakışın...
senden kaçmak istemezdim
ama durduğum yerde
önüme hasretten mesafeler kurdum
ömrüme o cılız umudu koydum
sonunu koydum bütün başlangıçların
işledim ölümünün ilk harflerine
izledim ölümünü kendi gözlerimle
gözlerden akmayan hiç yaş mı vardır
düşsünler çehrelerden izleyip yolunu
yoksa koynunda gizlediği
kendini yakacak bir ateş mi vardır
hükmünü bozarak tek yargıcın
alnında yanan bebekleri asılı duran
gönlümle kavgası ılık günahın
birgün daha dayanacağım beni bağışla
bugün de yanmayacağım
kendimmişim kendi kendimi vuran
ne ölüşünmüş / birbirinden uzak / yıkan kentimi
ne gülüşün
öldüğünden habersiz..
bir foroğrafta saklı duran
gönlümde gönülden ıssız
kat kat büyüyen
o uzak şehir vardır
2003
Mehmet Akif Ardıç
|