[GooD aNd EvıL]

Annelerin Öğrettikleri - 01.08.2006

Anne, anne!
Mektepten, medreseden bana ne?
Ben hayatı senden öğrendim.

*
Seccadene oturtup bir gün:
'Bu kıyam, bu rükû, bu secde' dedin.
'Allah, Rahim, Rahman, Latîf, Vahhâb...
Sevmezsen günah, seversen sevap'
O’nun adlarını gösterdin.

'Kul huvellahu Ahad,
Allahus Samed,
Rabbim, sendendir bereket,
Senden gelir rahmet,
Oğul, işte böyle dua et! '

Saçlarımı okşayıp öptün alnımı,
O sıcak şuhûdla buldum Tanrımı.

Mescitten, mâbetten bana ne, anne;
Ben duaları senden öğrendim.

*
Bir kız gösterdin bana bir gün,
Deniz gözlü, buğday yüzlü,
'Oğul, dedin, böyle bir yavru sev,
Yalnız onu tanı,
O olsun ruhunun vatanı;
İki tende bir can olmaktır sevda,
Hep onu öp, oğul, hep onu kokla.'

Şiirden, romandan bana ne, anne;
Ben sevmeyi senden öğrendim.

*
'Oğul, derdin, karıncalar bile kutsar cömertliği,
Sen ki insansın,
Nasıl olur da cömert olmazsın?
Ver oğul, ver, elindekini, cebindekini,
Vermek eritir kini, artırır sevgini.'

Vaazdan, hutbeden bana ne, anne;
Ben paylaşmayı senden öğrendim.

*
'Oğul, derdin, sular yıkayamaz gözleri,
Ağla ki yıkansın göz pınarların,
Gözyaşıdır pişiren özleri.'

Kavgadan, savaştan bana ne, anne;
Ben ağlamayı senden öğrendim.

*
'Ayrılık sevdaya kemal getirir' derdin.
Yine de ayrılıktan şikâyet ederdin:

'Dağlar hasret yumağı,
Uzakta yar otağı,
Dizimde fer kalmadı,
Felek çözmüyor bağı.'

Şarkıdan, türküden bana ne, anne;
Ben hasreti senden öğrendim.
*
'Oğul, derdin, son gerçek ölüm,
Son yurt mezar;
İster çiçeğim de, ister gülüm,
Ecel bahçeleri bozar.'

Bozuldu bahçeler, bozuldu, anne,
Kar buğusu düştü ak ellerine,
Soldu gül rengi dudakların,
Islandı secde kokulu yanakların,
Damla denize kavuştu anladım.
Rabbin hükmüdür diye el bağladım.

Ağıttan, anıttan bana ne, anne;
Ben ölmeyi de senden öğrendim.


YAŞAR NURİ ÖZTÜRK

Ayşe Adlım