Hayatımı Kalemime Borçluyum
Yokluğun ateşinde yanıp yanıp söndüm ben
Şiirin sayesinde her zorluğu yendim ben
Defalarca ölümün eşiğinden döndüm ben
Hayatımı şiire kalemime borçluyum
Kültürüme güvenip kendimi aşıyorsam
Allah'ıma çok şükür bir beden taşıyorsam
Eğer ben bu ülkede başım dik yaşıyorsam
Hayatımı şiire kalemime borçluyum
İçimdeki hislerim aklımı çeliyordu
Beni sıkıştırıyor üstüme geliyordu
Az daha ölecektim ecelim geliyordu
Hayatımı şiire kalemime borçluyum
Arkadaşlık yüzünden onulmaz vürüs kaptım
İyi niyet kurbanı hep yanlış yola saptım
İntihara giderken bir u dönüşü yaptım
Hayatımı şiire kalemime borçluyum
ALİ der ki, yüreğim tutuştukça tutuştu
Zor zabdettim kendimi sinirlerim yatıştı
Hızır gibi geldi de imdadıma yetişti
Hayatımı şiire kalemime borçluyum.
Ali Dilki
|