Açık Mavi Sessizlik
Sokak lambaları aydınlatıyor,
Uzayıp giden kapkara geceyi
Bir şehir yapayalnız, ıpıssız yatıyor
Bakınca uzak diyarlara, bir göz ucu ile
Görürsün gökyüzü ile sarmaş dolaş
Mehtaba doğru uzanmış denizi,
Eski aşkları anar gibi,
Artık kaybolmuş, ılık rüzgar ile esen gülümsemesi
Gündüzün yorgunu, puslu *******in sahipsiz yetimi
Her yanını sarmış, insanın o kanlı eli
İnce ince gözyaşı, kahverengi bir pas rengi
Yosunlara dikmiş, açık mavi gözlerini
Kasvetli ihtiraslara kurban solurken, zehri
Seyrediyor sanırsın, Ayın yavaş yavaş süzülüşünü
Demir hançerli canavarlar ile, boğuşan iskeleyi
Acı ile karışık bir tebessüm atar gibi
Hüzünlü bir şarkı söyler, sanki
Bürünmüş ay ışığına, ufka doğru bakar misali
Ararsın martı çığlıkları arkasında, o eski gamzeli gülüşünü
Ağır ve horlanmış denizin, insan ile kavgası
Bir öç alma misali vuruyor karaya, en derin dalgaları
Yaldızlı rüyalara uyanıyorken, gece
Kapılar ardında saklı bir yol, bilinmezliklere gebe
Birkaç derin kahkaha bozuyor,
Açık mavi parıltısını, sessizliğin
Gülmekten katılan gözlerin arkasında, beliriyor
Umudu kaybolmuş,
Kırık dökük bir hayat…
Deniz renkli gözlerde, anlık korkularla savaş
Her saniye, biraz daha biraz daha, bedbaht
Küçük zevkler ile çehreler, öylesine sarhoş
Biter en derin sohbetlerde yalnızlıklar,
Yüksek tonlu sesler arasında, yorgun kalabalıklar,
Boğulur, şarap kadehlerinde zaman
Şeytani naralarla, hor ve hakir insan
Dakikalar, saatler, *******…
Farkı yok, hepsi birbirinden beter
Aynı renge soyunur, artık bedenler
Acılara sünger mi çeker, kanlı mezeler
Arar hüznün giriftarı yüzler
Küçük küçük neşeler…
Açık mavi sessizlikte
Hüsran dolu *******
Ersen Devrim Şimşek
|